Aktywizm i działalność społeczna

Zagadnienia psychologii, pedagogiki i zaangażowania społecznego towarzyszą mi od liceum, a pedagogika była jednym z moich przedmiotów maturalnych. W klasie maturalnej, w Niemczech, byłam wolontariuszką Caritasu i wspierałam dzieci z rodzin uchodźczych w nauce języka niemieckiego. Jako studentka kulturoznawstwa z kolei rozpoczęłam swoje zaangażowanie w Idzbarku, gdzie od 2003 roku jako członkini Forum Kobiet Warmińsko-Mazurskich w trakcie ferii i wakacji prowadziłam zajęcia sportowe i taneczne dla kobiet i dziewcząt. Ta kobieca grupa została w 2007 roku przekształcona w Stowarzyszenie Rozwoju Wsi „Idzbark moja ojczyzna”, którego jestem współzałożycielką. Stowarzyszenie powstało w odpowiedzi na decyzję gminy Ostróda o zamknięciu wiejskiej szkoły podstawowej. Wspólnymi siłami udało nam się przekształcić placówkę publiczną w szkołę zarządzaną przez stowarzyszenie. Urządziliśmy w niej pierwsze w historii Idzbarka przedszkole, a następnie przez 10 lat stowarzyszenie zarządzało idzbarskim zespołem przedszkolno-szkolnym. W tym czasie szkoła podniosła swój poziom do poziomu wojewódzkiego, co przyczyniło się do potrojenia liczby uczennic i uczniów. Ten projekt był dużym sukcesem naszej społeczności wiejskiej i kadry nauczycielskiej, a także przedsięwzięciem o istotnym wpływie społecznym. Przyczynił się on chociażby do aktywizacji młodych mam, które dzięki przedszkolu decydowały się na podjęcie studiów bądź pracy zawodowej. Dziś placówka znów jest pod zarządem gminy, i posiada piękną, nowoczesną salę sportową. Obok niej prosperuje drugie we wsi – niepubliczne – przedszkole, do którego uczęszczają dzieci z promienia kilkunastu kilometrów.

Ufundowanie własnej fundacji stanowiło dla mnie naturalne dopełnienie mojego zaangażowania społecznego w środowisku lokalnym, a także sformalizowanie pracy z kobietami i młodzieżą, którą prowadziłam z własnej inicjatywy, pod swoim nazwiskiem. Pamiętając, że przyświeca nam idea wolności jednostki obserwuję jak fundacja staje się przestrzenią spotkań różnych grup społecznych, które w swojej codzienności nie mają wielu punktów stycznych – chociażby z powodów geograficznych. W przeważającym stopniu grupy te tworzą kobiety, co jest kontynuacją mojej drogi i tendencji, którym przyglądam się od dwudziestu lat: w Polsce to kobiety są motorem zmian społecznych. To także one w dużym stopniu kształtują społeczeństwo, ponieważ to nadal głównie kobiety są odpowiedzialne za socjalizację dziewcząt i chłopców. Robią to jako mamy, babcie, opiekunki, nauczycielki.